Είναι μερικές φορές που έχεις τόσα να πεις που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις και σκέφτεσαι πως να τα πεις και πως να χωρέσουν όλα και πως να μην ξεχάσεις κάτι και πως να μπορέσεις να εκφράσεις όλα όσα είδες και ένιωσες με λέξεις...

Μια "τέτοια φορά" είναι και η σημερινή που θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε - καταγράψουμε - εκφράσουμε το τι είδαμε και νιώσαμε στην αποχαιρετιστήρια καλοκαιρινή γιορτή του σχολείου μας, ενός σχολείου χαρούμενου και ακούραστου, δημιουργικού και παραγωγικού, δημόσιου, αλλά ταυτόχρονα και ιδιωτικού με την έννοια πως δάσκαλοι, γονείς και παιδιά το αισθανόμαστε ΔΙΚΟ ΜΑΣ σχολείο, δικό μας χώρο, δικιά μας υπόθεση να το κάνουμε καλύτερο και να προσφέρουμε ό,τι και όσο μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Γι' αυτό και το σχολείο μας δεν είναι απλώς το 45ο Δημοτικό στην Κυψέλη, αλλά ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ για όλους εμάς που τα παιδιά μας φοιτούν εκεί αλλά και για τους εκπαιδευτικούς που μέσα από τις αντίξοες συνθήκες του γενικότερου πλαισίου καταφέρνουν να δουλεύουν υποδειγματικά και να υπερνικούν τις όποιες δυσκολίες, εμπόδια και ελλείψεις υπάρχουν.

Το σχολείο μας όμως, δεν το αγαπάμε μόνο εμείς οι μεγάλοι. Τα παιδιά μας το λατρεύουν και αυτό φαίνεται ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ, όταν μετά την προσευχή η διευθύντρια μας τα καλημερίζει και αυτά ανταπαντούν με μια δυνατή και κεφάτη "ΚΑΛΗΜΕΡΑ" που ξεσηκώνει και τους πιο "νυσταγμένους" της γειτονιάς, θέλουν δε θέλουν! Και... η μεγάλη έκπληξη (για όσους δεν ξέρουν το σχολείο μας) έρχεται αμέσως μετά, με την απάντηση τους στην καθημερινή ερώτηση της διευθύντριάς μας κ. Σκόμπα που είναι: "παιδιά σήμερα έχετε όρεξη για μάθημα;" Είναι πράγματι εντυπωσιακό που η απάντηση των παιδιών είναι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ένα δυνατό και ομόφωνο "ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ" γεμάτο ενθουσιασμό και προσμονή που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας πως πρόκειται για "ΝΑΙ" που το εννοούν και όχι τυπική κατάφαση σε ερώτηση. (Βεβαίως, μετά από μια ολόκληρη σχολική χρονιά το "ΝΑΙ" στο "θέλετε διακοπές;" είναι πιο δυνατό από το "ΝΑΙ" στο "έχετε όρεξη για μάθημα;" και... δικαίως!)

Όμως, όπως είπαμε η ανάρτηση αυτή είναι για τη γιορτή λήξης του σχολικού έτους 2015-2016 του σχολείου μας με τίτλο "Δρόμοι Δημιουργίας - Δρόμοι Ολυμπιακών Αξιών" που επιμελήθηκε η πανάξια εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής του σχολείου μας η κ. Ιωάννα Αγγελή (έχουμε ξαναπεί πόσο τυχερά είναι τα παιδιά μας που στο πρόσωπό της δε βλέπουν απλώς μια γυμνάστρια, αλλά και μια μαμά, μια ψυχολόγο, μια νοσοκόμα, μια Εκπαιδευτικό με "Ε" κεφαλαίο). Λοιπόν,  ίσως μέχρι τώρα να μην έχουμε πει λέξη για τη γιορτή, γιατί πραγματικά δυσκολευόμαστε να βρούμε λέξεις που μπορούν να εκφράσουν όσα είδαμε και νιώσαμε. Θα κάνουμε όμως μια προσπάθεια, γνωρίζοντας εξαρχής πως τα λόγια μας θα είναι φτωχά, όσο κι αν προσπαθήσουμε για το αντίθετο!

Η γιορτή αυτή ήταν το επιστέγασμα μιας ολόκληρης χρονιάς όσον αφορά στη Φυσική Αγωγή ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσε και πεδίον ανάπτυξης καλλιτεχνικών ταλέντων όσον αφορά στο θέατρο, στο χορό και το τραγούδι. Ταυτοχρόνως όμως, ήταν και μια αναδρομή σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα όσον αφορά στους Ολυμπιακούς αγώνες αλλά και μια συγκινητική τελετή αποχαιρετισμού για την ΣΤ' τάξη. Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η γιορτή ξεκίησε με χαιρετισμό- καλωσόρισμα από την διευθύντρια του σχολείου μας και στη συνέχεια η Δ' τάξη άνοιξε την γιορτή με την
υποβλητική αναβίωση της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας από μαθήτριες που φορούσαν αρχαϊκή φορεσιά, και από μαθητές-αθλητές με επίσης αρχαϊκή φορεσιά (ευχαριστούμε τη μαμά Κατερίνα Καρβούνη που τις έραψε) που παρουσίασαν παραστατικά κάποια αθλήματα. Επίσης έγινε αναφορά από μαθήτριες και μαθητές στις αξίες του Ολυμπισμού, στον Ολυμπιακό Όρκο και στον Ολυμπιακό Ύμνο. Το δρώμενο ολοκληρώθηκε με την έπαρση της σημαίας μας με ανάκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου που -ας μην ξεχνάμε- είναι σε στίχους του Κωστή Παλαμά και μουσική του Σπύρου Σαμάρα και ακούγεται σε κάθε έναρξη και λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Στη συνέχεια ακούστηκε η ιαχή "Έλλην, Έλλην" όπως όταν τερμάτησε ο Σπύρος Λούης το 1896 και δύο μαθητές αναβίωσαν τη συνάντηση των μαραθωνοδρόμων Σπύρου Λούη και Στέλιου Κυριακίδη όπου ο πρώτος είπε στον δεύτερο «Παιδί μου Στέλιο, να τρέχεις πάντα, γιατί εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να τρέχουμε. Μόνο έτσι καταφέραμε να ζήσουμε τόσους αιώνες» σκορπώντας ρίγη συγκίνησης και ενσυναίσθησης, στους παρευρισκόμενους, ενώ στη συνέχεια μάθαμε από τις αφηγήτριες του προγράμματος πως ο Στέλιος Κυριακίδης φτωχός και υποσιτισμένος κατάφερε με την πρωτιά του στον μαραθώνιο της Βοστώνης το 1946, τρέχοντας για την Ελλάδα, να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει τους ομογενείς της Αμερικής σχετικά με το θέμα του υποσιτισμού στην Ελλάδα μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου και να συγκεντρώσει σημαντικά χρηματικά ποσά για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του.

Το επόμενο δρώμενο ήταν ένα υπέροχο χοροθεατρικό από μαθήτριες της Β' Γ' και ΣΤ' τάξης όπου οι μεγαλύτερες μαθήτριες υποδύθηκαν με μαύρες στολές και προσωπεία τις σκιές του Α' και Β' παγκοσμίων πολέμων που σκόρπισαν τον όλεθρο και εμπόδισαν να διεξαχθούν Ολυμπιακοί αγώνες 3 φορές, ενώ οι μικρότερες μαθήτριες υποδύθηκαν τον χορό της ειρήνης, ντυμένες στα λευκά, προσφέροντας στις "σκιές" σύμβολα αναγέννησης, δημιουργίας και πολιτισμού (ελιά, βιβλίο, περιστέρι, καράβι, λουλούδι, καρδιά).

Σειρά είχε το Ολυμπιακό Ζεϊμπέκικο σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου από τα αγόρια της Γ' τάξης σε ανάμνηση της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 και το πανάρχαιο άθλημα της διελκυστίνδας από τα αγόρια της Β' τάξης που ξεσήκωσε θεατές και μαθητές!

Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν τα μεγαλύτερα αγόρια της Ε' και ΣΤ' τάξης που χόρεψαν συρτάκι σε ανάμνηση της τελετής λήξης των 28ων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα και ξεσήκωσαν θύελλα χειροκροτημάτων, ενώ τις εντυπώσεις μας έκλεψαν οι μαζορέτες και ο χιπ χοπ χορευτής της Ε' τάξης, οι οποίοι είχαν ανοίξει και την αυλαία του Ενδοσχολικού Πρωταθλήματος φέτος, και μας άφησαν άφωνους και τότε και τώρα με τα. ακροβατικά, την ευλυγισία και το κέφι τους.

Μετά ήρθε η ώρα για την απονομή των βραβείων σε τρία αγόρια και τρία κορίτσια από κάθε τάξη που διακρίθηκαν στους αγώνες ταχύτητας στο εσωτερικό πρωτάθλημα του σχολείου μας, καθώς και για την απονομή του κυπέλλου στην Ε' τάξη που κέρδισε το εσωτερικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Την απονομή του κυπέλλου έκανε η κ. Σκόμπα και τα παιδιά μόλις το πήραν στα χέρια τους πανηγύρισαν τρελά πετώντας στον αέρα συμπαίκτες τους και φωνάζοντας συνθήματα "όλε όλε" και "εεε οοο το πήραμε το κύπελλο το εσωτερικό".

Επειδή όμως αυτή η γιορτή τα είχε όλα (ΚΑΙ γνώση, ΚΑΙ Ιστορία, ΚΑΙ ανθρωπισμό, ΚΑΙ Αρχές, ΚΑΙ παιχνίδι, ΚΑΙ γλέντι, ΚΑΙ θέαμα, ΚΑΙ βραβεύσεις, ΚΑΙ πανηγύρι, δε θα μπορούσε να λείψει το κομμάτι της συγκίνησης του αποχωρισμού και αποχαιρετισμού της ΣΤ' τάξης που έλαβε χώρα με μια σειρά όμορφων ευχών και συμβουλών που έδωσαν τα μικρά "πρωτάκια" μας στα μεγάλα "εκτάκια" που μας αφήνουν για να εξερευνήσουν νέους δρόμους σχολικής γνώσης ξεκινώντας και πάλι ως "πρωτάκια" στο γυμνάσιο. Κάθε "πρωτάκι" λοιπόν έδωσε από μια όμορφη ευχή σε κάθε "εκτάκι" σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών, αλλά και την φιλοσοφική θεώρηση της ζωής γενικότερα. Για παράδειγμα: "Να διεκδικείς περισσότερη καλοσύνη απ' ότι είναι απαραίτητο", "η χαρά δε βρίσκεται στα πράγματα, βρίσκεται μέσα μας", "όσο ζεις, συνέχισε να μαθαίνεις" και άλλες όμορφες ευχές που αφορούσαν στην αγάπη, στο σεβασμό, στη μάθηση, στη συνεργασία, στην ελευθερία, στη δικαιοσύνη και σε άλλες αξίες.

Τέλος, αφού τα παιδιά της ΣΤ' απάντησαν στις ευχές με το τραγούδι "Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε" ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων μέσω της προέδρου του, έδωσε κι αυτός τις ευχές του προσφέροντας τους αναμνηστικά δώρα που θα τους θυμίζουν για πάντα  τα γλυκά μαθητικά χρόνια που έζησαν στο σχολείο μας και ευχαρίστησε όλους τους γονείς για τη συνεργασία τους αλλά και τους δασκάλους για την προσφορά τους. Η αυλαία έπεσε με όλες τις τάξεις να χαιρετούν τους θεατές τρέχοντας σε κύκλους υπό την μουσική υπόκρουση της "Μισιρλού" και στο τέλος όλα τα παιδιά μαζί συγκεντρωμένα να εύχονται δυνατά "ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ"!

Εδώ, αντί για ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην κ. Ιωάννα Αγγελή, που είναι λίγο για όσα προσφέρει, και προκειμένου να μην πούμε  τα κοινότυπα και προφανή για το πόσο υπέροχη (ως θέαμα, ως σκηνοθεσία, ως ιδέες, ως εκτέλεση) ήταν γιορτή, θα μεταφέρουμε μόνο μια φράση που ακούσαμε με τα αυτιά μας να της λέει γιαγιά παιδιού του σχολείου μας: "Ήμουν 35 χρόνια εκπαιδευτικός, έχω δει δεκάδες σχολικές γιορτές, γιορτή σαν αυτή που είδα σήμερα, δεν έχω δει ξανά. Με συγκινήσατε! Συγχαρητήρια και μπράβο σας!" Το πιστεύουμε, συμφωνούμε, υπερθεματίζουμε και προσυπογράφουμε!

Μετά το τέλος της γιορτής, για να κλείσει γλυκά και αρωματικά η σχολική χρονιά, ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων προσέφερε σε όλα τα παιδιά (και τους μεγάλους) παγωτό και στους δασκάλους από ένα γλαστράκι βασιλικό!